Jackson & Jungkook~cz.7 [Nowa rodzina]

cz.1 cz.2 cz.3 cz.4 cz.5 cz.6

               Leżałem na brzuchu z biodrami uniesionymi ku górze. Moje dłonie były fioletowe od uścisku na pościeli. Po bladej ze strachu twarzy ściągniętej zaschłymi łzami zaczęła spływać drobna strużka krwi z rozciętej kilka minut wcześniej wargi. Ostatnie pchnięcie... krzyk ojca... skończył. Moje ciało bezwładnie opadło na łóżko, podczas gdy to bydle z uśmiechem na twarzy wstało ubierając spodnie.
- Szkoda, że to już koniec, co?- leżałem w bezruchu... nie potrafiłem nawet mrugnąć - Trzeba cię niestety odstawić do domu.... zbieraj się.- zostaw mnie ty pieprzony draniu. Przez cały weekend byłem pozbawiony kontaktu z rodziną i chłopakiem. Zmuszałeś mnie do seksu z odstępami dosłownie godziny... wciąż ci było mało... ciągle chciałeś więcej. Pieprzyłeś mnie jak przedmiot... moja twarz obijała się jedynie o oparcie łóżka w rytmie nadawanym jej przez twoje obleśne ciało... nienawidzę cię za to - Głuchy jesteś?!- po moich policzkach znów popłynęły łzy. Wściekły tyran podszedł do mnie przewracając mnie na plecy, po czym z całej siły uderzył mnie w twarz... zamknąłem jedynie oczy. Krzyk i błaganie o to by przestał w niczym tu nie pomogą. Gdy ojciec zobaczył, że bicie w niczym nie skutkuje, wziął głęboki oddech ubierając mnie - Mam to zrobić?- otworzyłem oczy niepewnie na niego spoglądając - Dobra...- po tych słowach usadził mnie nakładając na mnie ubrania - Dlaczego mój syn musi być takim nieudacznikiem...- nie będę z nim dyskutować. Boję się... chcę być już w domu... w swoim pokoju... otoczony ciszą, ciemnością i spokojem. W pewnym momencie ojciec wziął mnie na ręce i zaniósł do samochodu rzucając mnie na jego tylne siedzenia. Nie potrafiłem się ruszyć... Chciałem żebyśmy w drodze do domu mieli wypadek samochodowy, w którym oboje byśmy zginęli. Ja nie musiałbym znosić jego gwałtów, a mama jego przytłaczającej jej obecności. Tak... wypadek to dobry pomysł... - Teraz mnie uważnie posłuchaj.- gdy usiadł za kierownicą odpalił silnik odwracając się do tyłu - Przy matce i tym pieprzonym Sungjunie mówisz, że weekend był bardzo przyjemny i że chcesz przyjeżdżać tutaj co tydzień, jasne?- wpatrywałem się w niego wielkimi oczyma... Nie patrz się już na mnie tylko jedź... - Pytam czy jest to dla ciebie jasne...- przełknąłem z trudem ślinę kiwając twierdząco głową - Super...- wreszcie ruszył. Za jakieś pół godziny będę w domu... bezpieczny... z dala od tego zboczeńca - Właśnie... miałem o coś zapytać.- skuliłem się zaciskając dłoń na bluzie, którą zabrałem Jacksonowi - Powiesz mi z kim się pieprzyłeś pod moją nieobecność?- co takiego? Uniosłem powoli obolałe ciało, po czym wlepiłem wzrok w lusterko łapiąc tym samym kontakt wzrokowy z ojcem - Kto cię pieprzył synu?... Mów póki jestem miły.
- Ni... nikt...- szepnąłem przez zaciśnięte gardło spuszczając głowę.
- Byłeś rozciągnięty ty pieprzona dziwko!- zacisnąłem kurczowo powieki starając się złapać oddech.., nienawidzę tych ataków paniki - Z kim to robiłeś?!
- Z... z moim.... z chło...
- A więc masz chłopaka...- spuścił z tonu robiąc przy tym zamyśloną minę.
- Byłym...- dodałem dławiąc się łzami.
- Jak długo z nim byłeś?... ile razy cię pieprzył?
- Raz...
- Mhm... nie pozwalam ci nikogo mieć, czy to jest jasne?- skinąłem jedynie głową wybuchając płaczem - Nie wyj do cholery.- zabiję go... przysięgam, że jak przyjadę z nim do tego pieprzonego domku w następny weekend to go zabiję. Nie mam już siły tego znosić - Zamknij ten ryj, bo inaczej zaraz porozmawiamy...- nie mogę... nie można tak nagle przestać płakać... za bardzo się go boję. W pewnym momencie mężczyzna zajechał na pobocze, po czym wysiadł z auta idąc w stronę moich drzwi... zacząłem panikować jeszcze bardziej. Gdy je otworzył rzucił się na mnie z pięściami - Zamknij się, rozumiesz?!- przyjmowałem jego ciosy z pokorą... chciałem żeby mnie zatłukł na śmierć. Boże... gdybym tylko miał władzę w nogach. Miałem idealną okazję, by kopnąć go pod koła pędzących samochodów - Będzie spokój?!- warknął wlepiając we mnie swoje przepełnione nienawiścią spojrzenie. Położyłem się jedynie na siedzeniach zamykając oczy... była to dla niego wystarczająca odpowiedź. Reszta drogi do Seoulu minęła nam w całkowitej ciszy. Gdy zajechaliśmy na osiedle podstawił pod drzwi wózek, po czym usadził mnie na nim udając troskliwego ojca - Spróbuj im coś zdradzić to cię zatłukę...- skinąłem jedynie głową kierując wózek w stronę klatki. W sumie nie musiałem nic mówić... mam poobijane całe ciało oraz twarz... Mama na pewno domyśli się o co chodzi... w końcu widziała mnie setki razy w takim stanie.
Wreszcie.... wreszcie mogę przekroczyć próg mieszkania.
- Jungkook?!- mama... jak dobrze słyszeć jej głos. Po chwili znajdowałem się w jej roztrzęsionych ramionach - Wreszcie jesteś.- spojrzała na mnie robiąc przy tym ogromne oczy - Jung.... nie... Sungjun, dzwoń na policję!- wtedy jednak przypomniałem sobie o umowie z ojcem.
- Sam to zrobiłem...- szepnąłem wbijając wzrok w głąb mieszkania - Gdzie Jackson?
- Jak sam to zrobiłeś?!- Sungjun kucnął przede mną uważnie mnie oglądając - Ewidentnie są to ślady pobicia.
- Wychodziłem z wanny... i upadłem na szafkę...- spojrzałem na ojczyma półprzytomnym wzrokiem - Gdzie Jackson?
- Sami widzicie...- poczułem na głowie obleśną łapę ojca, która czochrała moje włosy z udawaną czułością - Zabieram go za tydzień.
- Nie... zapomnij o tym. Był to pierwszy i ostatni raz, kiedy się z tobą widział!- wrzasnęła mama wsuwając wózek w głąb mieszkania.
- Może posłuchajmy tego, co ma do powiedzenia Jungkook.- przełknąłem z trudem ślinę spoglądając na rodziców.
- Chcę do niego jechać...- szepnąłem powstrzymując się od płaczu - Gdzie jest Jackson...
- Nie... nie pozwalam na to... 
- Obawiam się, że nie masz już nic do powiedzenia w tej kwestii.- ojciec uśmiechnął się szyderczo - Do piątku Kookie.- po tych słowach wyszedł z mieszkania... wreszcie. Zacisnąłem dłonie na wózku wybuchając płaczem.
- Wiedziałam...- mama kucnęła przy mnie mocno mnie przytulając - Co on ci zrobił skarbie?- płakała razem ze mną... to jest ponad moje siły.
- Jadę na policję złożyć zeznania...- Sungjun przejęty całą tą sytuacją zaczął krzątać się po mieszkaniu - Załatwimy temu gnojowi dożywocie.
- Gdzie jest Jackson?!- jak długo można zadawać to samo pytanie?! Cisza... mama wraz z Sungjunem spojrzeli na mnie wielkimi oczyma.
- Jest u kolegi...- odpowiedział cicho mężczyzna wymieniając znaczące spojrzenie z mamą.
- Kolegi?.... jakiego kolegi?
- U BamBama.... niedługo powinien wrócić.
- Skarbie... teraz musimy wziąć się w garść i złożyć skargę na ojca...
- Puść mnie...- warknąłem wyrywając się z objęć mamy, po czym pospiesznie ruszyłem do swojego pokoju trzaskając przy tym drzwiami. Gdy tylko się w nim znalazłem w końcu mogłem wyładować całą złość i ból, które zabijały mnie od środka. Gwałt i bicie przez ojca... nasilająca się depresja mamy i... i Jackson, który pod moją nieobecność zdradza mnie ze swoim byłym. Wrzasnąłem ile miałem siły w płucach zrzucając z szafek wszystko co wpadło mi w ręce.
- Jungkook!.... Jungkook otwórz te drzwi!
- Odpieprzcie się wszyscy ode mnie!- krzyknąłem zrzucając na ziemię stojący na wprost łóżka telewizor.
- Co ty wyprawiasz?!... Otwieraj!
- Nie! Mam was dość, rozumiesz?!... Mam dość tego pierdolonego wózka!- złapałem za lampkę stojącą na biurku, po czym z całej siły cisnąłem nią w okno rozbijając jedną z jego szyb w drobny pył.
- JUNGKOOK!
- Cały weekend ojciec pieprzył mnie jak jakąś szmatę, a wy?!.... Co zrobiliście żeby mi pomóc?!- usłyszałem histeryczny krzyk mamy... moje serce w tym momencie pękło na tysiące kawałków. Wziąłem głęboki oddech podjeżdżając bliżej drzwi - Nienawidzę mojego życia...
- Jungkook...- ton Sungjuna uległ zmianie - Proszę cię, otwórz drzwi... porozmawiamy...
- Nie...
- Jungkook, nie skrzywdzę cię... Zrób to dla swojej mamy i otwórz te drzwi...- drżącą ręką złapałem za klucz niepewnie go przekręcając... drzwi od razu otworzyły się i do środka wparowała mama ostatkiem sił biorąc mnie na ręce i wtulając w siebie.
- Skarbie, wybacz mi... Przepraszam.- pocałowałem ją w policzek wtulając się w nią.
- Mamo, pomóż mi...- szepnąłem zalewając się łzami.
- Ciii.... oczywiście, że ci pomogę... spokojnie.
- Nic nie rozumiesz...
- Dzisiaj porozmawiamy... cichutko.- zawsze gdy mam ataki paniki czy złości mama bierze mnie na ręce mówiąc do mnie jak do małego dziecka. Wtedy też usłyszałem dźwięk pinu wklepywanego w drzwi wejściowe - Sungjun, Jackson wrócił.
- Pójdę po niego.- mężczyzna pogłaskał mnie po głowie, po czym ruszył do przedpokoju.
- Weźmiesz mnie na spacer?- zamknąłem oczy głaszcząc mamę po karku.
- Tak... uspokój się skarbie.
- Rozbiłem okno i telewizor...
- To nic... 
- Jungkook!- poczułem kłucie w sercu. Od dzisiaj nienawidzę jego głosu - Co tu się stało...
- Nic... wszystko już jest dobrze.- odpowiedziała mama.
- Mogę z nim porozmawiać?
- Tak... Kookie...- podniosłem głowę spoglądając na chłopaka. Gdy mnie zobaczył otworzył szeroko oczy.
- Co... co on ci zrobił...
- A ty co robiłeś z BamBamem?
- Co... Jungkook ja...
- Nie tłumacz się...- mama spojrzała na nas zdezorientowana.
- Chłopcy...
- Proszę nas zostawić.- brunet wziął mnie na ręce posyłając kobiecie znaczące spojrzenie.
- Powinnam o czymś wiedzieć?
- Proszę dać nam kilka minut.- po chwili mama opuściła pokój zamykając za sobą drzwi.
- Posadź mnie na wózku...- jak nakazałem, tak zrobił.
- Kookie... skarbie, co on ci...
- Zdradziłeś mnie?
- Boże, o czym ty mówisz?
- Tak czy nie?
- Oczywiście, że nie...
- Po co u niego byłeś?- czułem jak do oczu napływają mi łzy.
- Skarbie, nie zdradziłbym cię... 
- Po co u niego byłeś do cholery?! 
- Wyjaśniłem mu w końcu, że już nigdy ze sobą nie będziemy... byłem tam tylko pogadać...
- Mhm...- zacząłem jechać w stronę drzwi, jednak chłopak pospiesznie mnie zatrzymał.
- Kookie...
- Nie wierzę ci...  
- Jak mam ci udowodnić, że do niczego między nami nie doszło?! 
- I tak nie uwierzę w żadne twoje słowo.
- Jungkook do cholery.- Jackson kucnął przede mną łapiąc moją twarz w obie ręce. Widziałem w jego wielkich oczach łzy - Kocham cię, rozumiesz? Nie zdradziłbym cię...
- Nie mam ochoty o tym rozmawiać... mam już wszystkiego dość...
- Wiem... mam tego świadomość, ale błagam cię, musisz mi uwierzyć.- zawiesiłem się. Wpatrując się w chłopaka do głowy przyszedł mi pewien pomysł.
- Udowodnij mi, że mnie kochasz...
- Dobrze... jak mam to zrobić?
- Pomóż mi ze sobą skończyć.- jego twarz wyrażała w tej chwili setki emocji.
- Co?- chłopak uśmiechnął się nerwowo, po czym oblizał wargi - O czym ty mówisz?
- O tym żebyś pomógł mi ze sobą skończyć.
- Skarbie... Kookie.... chodzi o ojca, tak? 
- O ojca... wózek... spieprzone życie... i teraz o ciebie...- westchnąłem bawiąc się palcami - Nie chcę tak żyć.
- Poradzimy sobie ze wszystkim, uspokój się...
- Ty na pewno sobie poradzisz... znajdziesz chłopaka, wyprowadzisz się stąd... 
- Znalazłem chłopaka i siedzi tu przede mną... kiedy to w końcu do ciebie dotrze? Nigdy cię nie zostawię, bo cię cholernie kocham Jungkook.
- Czemu mnie nie szukałeś?- nie myślę dziś trzeźwo... te napady agresji i ciągłe zmiany tematu - Czemu zamiast mnie szukać pojechałeś do swojego byłego?
- Zadzwonił do mnie, że chce się spotkać żeby porozmawiać o naszym związku... specjalnie się zgodziłem pod twoją nieobecność żebyś się nie denerwował. Powiedziałem mu wprost, że nie istnieje dla mnie za to co zrobił i że to ty jesteś moim chłopakiem i to ciebie kocham...
- Przyrzekasz?
- Tak skarbie...- wtuliłem w siebie chłopaka głaszcząc go po plecach.
- Mam taki mętlik w głowie...
- Spokojnie... ze wszystkim pomału się uporamy.- Jackson cmoknął mój obolały policzek obejmując mnie.
- Jackson?
- Tak?
- Dziękuję, że jesteś...

~c.d.n.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------