Seungjun&Jungkook~cz.8 [Rejs donikąd]

wstęp cz.1 cz.2 cz.3 cz.4 cz.5 cz.6 cz.7

                      Gdy wyszliśmy spod prysznica, przyciągnąłem do siebie Jungkooka patrząc mu głęboko w oczy. Chłopak uśmiechał się, delikatnie się rumieniąc. Uwielbiam ten widok... za każdym razem jest tak zawstydzony i nieśmiały... moim zdaniem jest to bardzo urocze.
- Czemu tak patrzysz Hyung?
- Muszę się nacieszyć tym widokiem. 
- Nie wyjeżdżaj... proszę cię...- westchnąłem całując go w czoło.
- Mam w Seoulu masę spraw do załatwienia... pobyt na tym statku to dla mnie strata czasu.- brunet otworzył szeroko oczy.
- Ja... ja też jestem stratą czasu?
- Nie głupolu... nie możesz tak myśleć. Nawet nie wiesz jak bardzo się cieszę, że cię tutaj spotkałem.
- To dlaczego chcesz to wszystko teraz zostawić?- chłopak wziął głęboki oddech, spuszczając tym samym wzrok w dół - Chodzi o Changwoo... 
- Kookie...
- Nie, ja rozumiem... jedź...- wtedy też rozległo się pukanie do drzwi. Jungkook podszedł do nich patrząc kto przyszedł - Heejun...
- Otwórz.
- Co?- ruszyłem w stronę łazienki.
- Otwórz i staraj się zachowywać normalnie.
- Hyung...
- Zaufaj mi.- gdy zniknąłem w łazience, chłopak pociągnął za klamkę otwierając drzwi.
- Co tak długo?- zapytał Heejun wchodząc do środka.
- Byłem w łazience...
- Ahh... nie ma tego frajera?
- Nie mów tak o nim...
- Jest czy nie ma?
- Nie ma go... poszedł na trening.
- To co?- kucnąłem, by móc oglądać całą tą scenę przez szparę w drzwiach. Heejun trzymał w ręku gumkę, wymachując nią przed oczami chłopaka - Zabawimy się?
- Nie mam ochoty...
- Ostatnim razem błagałeś wręcz o więcej.
- Nie prawda... zrozum, że dzisiaj nie chcę.- w pewnym momencie Heejun podszedł do Kooka łapiąc go mocno za nadgarstki.
- A ty zrozum w końcu, że mi się nie odmawia.
- Proszę cię, dość... nie chcę tego dłużej ciągnąć.
- Słucham? Powtórz gnojku...
- Koniec z tym...- chłopak parsknął śmiechem rzucając przestraszonego bruneta na łóżko.
- Nie zapominaj, że mam coś, co raz na zawsze zakończy twój związek z Seungjunem.- no to wkraczam do akcji. Pewny siebie wyszedłem z łazienki, podwijając rękawy od bluzy. Zaskoczony Heejun zrobił krok w tył otwierając szeroko oczy.
- Mówisz o tym filmie, którym go bez przerwy szantażujesz?
- Hm...- na twarzy oprawcy pojawił się cwaniacki uśmieszek - Chcesz zobaczyć jakie rzeczy ze mną wyprawiał?... Jak błagał o więcej...- mówiąc to podchodził coraz bliżej mnie - Jak krzyczy moje imię...- złapałem go za koszulkę stawiając go pod ścianą - Zabolało?
- Odpieprz się od niego, dobrze ci radzę.
- Nie rozumiem cię Seungjun... koleś to puszczalska szmata, a ty mu tak łatwo wybaczyłeś. Skoro pieprzył się ze mną, równie dobrze mógł to robić z kilkoma innymi facetami na tym statku.
- Hyung, to nie prawda!- głos Jungkooka drżał... nie mogłem dłużej słuchać tego wszystkiego.
- Daj mi swój telefon.- warknąłem patrząc w oczy Heejuna.
- Po cholerę?
- Dawaj!
- Sam go poszukaj.- przycisnąłem kolanem męskość chłopaka. Ten pisnął zaciskając kurczowo oczy - To boli idioto!
- No cóż... kazałeś mi szukać, to to robię.- mówiąc to grzebałem w kieszeniach jego spodni. Gdy w końcu natrafiłem na telefon, wszedłem w galerię usuwając kompromitujący Jungkooka filmik - Masz go gdzieś jeszcze?
- Nie... tylko na telefonie...- uśmiechnąłem się chowając komórkę do jego kieszeni.
- Hm... może teraz ja powinienem zabawić się tak tobą? Co o tym myślisz?
- Nie... błagam cię...
- Słucham?
- Błagam cię, nie rób tego!
- Czemu? Przecież znęcanie się nad słabszymi jest takie fajne.
- Seungjun.... dam mu już spokój, tylko puść mnie...
- Wiesz... ja teraz wyjeżdżam i Kookie będzie tu sam... skąd mam mieć pewność, że znów go nie skrzywdzisz?- mówiąc to coraz bardziej miażdżyłem jego męskość. Twarz oprawcy robiła się blada, a w oczach stanęły łzy.
- Przysięgam... tyl... tylko puść... mnie...
- Mam lepszy pomysł...- nie wierzę, że to robię, ale nie mam innego wyjścia. Mam świadomość tego, że to, co za chwilkę zrobię jest potworne, ale to będzie moje jedyne zabezpieczenie w kwestii Jungkooka - Kookie, mógłbyś na chwilę wyjść?
- Co?... Hyung, dlaczego?
- Proszę cię... za chwilę cię zawołam, okej?- brunet skinął głową schodząc z łóżka.
- Uważaj na siebie Hyung.- po tych słowach opuścił kabinę. Spojrzałem na Heejuna szyderczo się uśmiechając.
- To co? Klękaj.
- Że co?!
- Już... póki jeszcze ładnie cię proszę.- przerażony chłopak klęknął przed moją męskością przełykając z trudem ślinę. Wyciągnąłem telefon i perfidnie zacząłem wszystko nagrywać - Nie mam za dużo czasu... zaczynaj.
- Nie... Seungjun...- po jego policzku spłynęła łza. Czułem jak kłuje mnie serce, ale nie widziałem innej opcji odegrania się za mojego chłopaka.
- Pomyśl jak czuł się Jungkook gdy kazałeś mu to robić...
- Wiem... jest mi wstyd za to co zrobiłem...
- Gówno prawda... do roboty dupku... może to cię czegoś nauczy.- płacząc opuścił moje bokserki biorąc do ręki mojego penisa. Nigdy nie czułem się tak podle... Mam przed sobą człowieka, który zmusił do seksu mojego chłopaka... nagrał go i szantażował... teoretycznie nie powinienem mieć żadnych skrupułów w stosunku do niego - Zaczynam się niecierpliwić...
- Błagam...- chwyciłem go za włosy zmuszając go do zrobienia mi dobrze. Skierowałem telefon na jego twarz chcąc upokorzyć go jak tylko to możliwe.
- Mocniej... w ogóle się nie przykładasz.- czy ja właśnie nie dopuszczam się zdrady? Nie wiem.... wiem tylko jedno... jestem największym potworem na tym świecie... Heejun zaczął dusić się moją męskością. Westchnąłem więc wyciągając penisa z jego ust, po czym z pełną premedytacją doszedłem mu na twarz. Ostatnie ujęcie.... mam to. Wyłączyłem nagrywanie pospiesznie się ubierając. Na ziemi leżał roztrzęsiony, zapłakany i pobrudzony spermą Heejun - I co? Warto było z nami zadzierać szmato?
- Jesteś potworem...- szepnął wycierając niezdarnie twarz - To... to co ci kolesie zrobili... z twoim albumem to jest nic... nic, rozumiesz?... Jak można być tak podłym człowiekiem?- chłopak wstał idąc w stronę drzwi.
- Zadaj sobie to samo pytanie dupku...- nie powiem, że jego słowa przeszły koło mnie obojętnie... trafiły we mnie i to z ogromną siłą.
- Nie udostępniaj tego filmu.... błagam cię...
- Wszystko zależy od tego jak będziesz traktował Jungkooka... Jeśli powie, że na niego krzywo spojrzałeś, film ląduje w necie, rozumiesz?- chłopak skinął głową wychodząc z pokoju. Wyjrzałem za nim, widząc tym samym stojącego na korytarzu, zdezorientowanego Jungkooka - Chodź myszko.- brunet podszedł do mnie wtulając się we mnie.
- Co mu zrobiłeś?
- Nic takiego... mieliśmy po prostu poważną rozmowę...
- Na pewno?
- Tak skarbie... chodź do środka.- Kookie odprowadził wzrokiem Heejuna, dopóki ten nie zniknął za drzwiami swojej kabiny, po czym wszedł ze mną do pokoju.
- Seungjun, to co on powiedział... z nikim innym tego nie robiłem...
- Wiem to... spokojnie.
- Wierzysz mi?
- Oczywiście, że tak.- podszedłem do partnera namiętnie go całując - Możesz być pewien, że Heejun nic ci już nie zrobi.
- Jak to zrobiłeś?
- Mam swoje sposoby. 
- Zdradzisz mi jakie?
- Nie mogę.- cmoknąłem go kontunuując pakowanie się. Jungkook podszedł do mnie wtulając się w moje plecy.
- Nie zostawiaj mnie Hyung.
- Zapraszam do siebie.
- Wiesz, że nie mogę... a będę za tobą tak bardzo tęsknił...- odwróciłem się w jego stronę głęboko wzdychając - Kocham cię, rozumiesz?
- Skarbku...
- Wiem, że wciąż kochasz Changwoo i chcesz do niego jechać, ale... może... może pojedziesz do Seoulu na weekend, a potem... wrócisz do mnie? Proszę Hyung...
- Sam nie wiem...
- Źle ci ze mną? Co mogę zrobić żebyś był ze mną szczęśliwy?
- Kookie, spokojnie, to nie tak...
- Ja i Changwoo jesteśmy identyczni... mogę zmienić imię jeśli chcesz, tylko błagam cię, bądź ze mną...- w jego ciemnych oczkach znów stanęły łzy - Nie zostawiaj mnie... naprawdę cię potrzebuję...- odwróciłem się uderzając ręką o szafę... co mam do cholery robić? - Seungjunnie... 
- Daj mi chwilę...
- Nie Hyung...- co w niego wstąpiło? Nigdy wcześniej się tak nie zachowywał - Jeśli mnie zostawisz to się zabiję.
- Jungkook, przestań...
- Nie wyobrażam sobie nawet jednego dnia bez ciebie, zrozum.
- Rozumiem, ale nie zapędzaj się... 
- Ale ja cię kocham tak mocno, że popełnię samobójstwo jak stąd wyjedziesz... od razu po twoim wyjeździe... utopię się albo wezmę leki nasenne...
- Przestań!- nie mogłem złapać tchu... nie poznaję tego dzieciaka - Przestań grać mi na emocjach... to dla mnie za dużo, rozumiesz?- po kilku dłuższysz sekundach wpatrywania się we mnie, brunet klęknął na ziemi płacząc.
- Przepraszam Hyung! Nie wyobrażam sobie życia bez ciebie!- kucnąłem przed nim starając się uspokoić - Nigdy nikt nie był dla mnie tak dobry... nie poświęcał mi tyle czasu... nie... nie traktował jak najważniejszej osoby na świecie...- zakochał się we mnie... dość obsesyjnie, ale szczerze...
- Już dobrze...- szepnąłem wtulając go w siebie - Musisz troszkę zmienić podejście... - zapomniałem, że tak naprawdę związałem się z dzieckiem... dzieckiem, które ma trochę inne pojęcie o miłości niż ja.
- Dobrze... postaram się...
- Wystraszyłeś mnie do tego stopnia, że nigdzie teraz nie pojadę...
- Hyung, nie wiem co się ze mną dzieje... Boję się zostać sam, ale... ale wiem, że potrzebujesz tego wyjazdu... przepraszam...- westchnąłem wyciągając telefon - Co robisz?
- Poczekaj.... Halo? Mamo... przyjadę tylko na weekend... 
- Co, dlaczego synku? Ojciec załatwił ci najlepszego psychologa w Seoulu.
- Ja... mam tutaj swojego psychologa... oboje musimy się teraz wspierać...
- Mówisz o tym chłopcu, który cię... nawet mi przez usta nie chce przejść...
- Tak mamo... wszystko sobie wyjaśniliśmy...- wziąłem głęboki oddech starając się powstrzymać łzy - Przyjadę tylko na grób Changwoo... dawno z nim nie rozmawiałem...
- Boże, synku...
- Do jutra...- rozłączyłem się czując jak po policzku spływa mi niechciana łza.
- Hyung...
- Chcę pobyć sam...- wstałem idąc chwiejnym krokiem w stronę drzwi.
- Hyung, przepraszam.- Kookie złapał mnie za bluzę. Spojrzałem na niego całując go w czoło - Jedź... jedź na tyle ile chcesz...
- Nie skarbie... oboje się teraz bardzo potrzebujemy, tylko... daj mi chwilę... chcę pomyśleć...
- Seungjun...
- Nie ruszaj się z pokoju.- cmoknąłem go ponownie po czym opuściłem kabinę... Samotność... czyli to, czego najbardziej teraz potrzebuję...

~c.d.n.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------