Zelo & Jungkook ~wstęp [Be my doll]

                              Słysząc po raz piąty dzwonek telefonu zacząłem podejrzewać, że coś jest nie tak. Sięgnąłem po komórkę, po czym odebrałem.
- Hmm... co jest?
- Co jest? Od 15 minut powinieneś być na zajęciach.- zerwałem się pospiesznie z łóżka i zacząłem ubierać się w pierwsze lepsze szmaty. Jak mogłem zaspać? Wprawdzie siedziałem zeszłej nocy do późna i uczyłem się, ale nie sądziłem, że przez to spóźnię się na pierwsze zajęcia.
Nazywam się Choi Junhong i jestem studentem pierwszego roku na Seoulskiej Akademii Sztuk Pięknych. Studiuję Konserwację Zabytków połączoną z Restauracją Dzieł Sztuki. Od pewnego czasu jednak bardziej niż stare meble czy obrazy fascynują mnie lalki... Mogę godzinami wpatrywać się w ręcznie robione, drewniane cudeńka. Mam wrażenie, że w każdej z nich znajduje się dusza. Gdyby tak poświęcić każdej lalce masę czasu wkładając w to jednocześnie całe swoje serce, wierzę, że któregoś dnia ta odwdzięczyłaby nam się za to. Głupie? Pewnie tak... ale gdyby nie ta zajawka już dawno bym oszalał. Po kilkunastu minutach biegania po domu stwierdziłem, że nie ma sensu lecieć na łeb na szyję na ten wykład. Trwał on zaledwie 1,5 godziny i był jedynym moim wykładem w tym dniu. Zanim tam dojadę ten i tak się skończy. Zrobiłem więc sobie kawy i owinięty kocem usiadłem do laptopa. Z ciekawości wszedłem na stronę poświęconą lalkarzom. Ostatnimi czasy coraz częściej wchodzę na takie fora... sam tak naprawdę nie wiem po co. Ludzie wystawiają tu na sprzedaż unikatowe, bardzo drogocenne lalki, własnoręcznie szyte ubranka, rzeźbione w drewnie ogromne domki i inne gadżety, które sprawiały, że lalki funkcjonowały przy swoim właścicielu jak normalne osoby. Niektórzy dodawali zdjęcia swoich kolekcji. Kilka osób na tym forum posiadało dość pokaźne, składające się z kilkunastu lalek kolekcje. Hm... chciałbym mieć choć jedną taką lalkę. Marzy mi się drewniana kukła lub delikatne, porcelanowe cudo. Oczywiście musiałby to być chłopiec... dziwne by było gdybym trzymał w domu lalkę w wersji żeńskiej. Z drugiej strony nie kupię też byle jakiej, pierwszej lalki. Mam swój wymarzony wzór i niego właśnie będę się trzymał przy wyborze lalki. Kto wie... może za kilka lat uda mi się mieć swoją, niepowtarzalną kolekcję? Uśmiechnąłem się pod nosem wchodząc w zakładkę "Lalki na sprzedaż", po czym z ogromną uwagą zacząłem przeglądać stronę. Moim oczom ukazała się masa niesamowitych, przeróżnych lalek, kukieł i pacynek. Moją uwagę przykuła jednak lalka, która niesamowicie przypominała człowieka. Po wejściu w ogłoszenie dowiedziałem się, że jest to stosunkowo nowa lalka, gdyż twórca wystrugał ją w 2007 roku. Jest niewielka... ma zaledwie 20 cm wzrostu. Przypomina ona chłopca... Mężczyzna, który wystawił go na sprzedaż napisał, że wystrugał go na wzór swojego syna, który zmarł w 2006 roku w wypadku samochodowym. Twierdzi również, że czuje się źle w obecności lalki i chce się jej jak najszybciej pozbyć. To w sumie tłumaczy jego niską jak na lalkę cenę. Na miejscu tego mężczyzny nie chciałbym raczej trzymać w domu lalki przypominającej mi o zmarłym... trochę to chore jak na mój gust. No cóż... z ciekawości napisałem maila, by dowiedzieć się kilku faktów o przedmiocie. Odpowiedź otrzymałem po kilku minutach. Dowiedziałem się, że lalka wykonana jest z najlepszej jakości drewna, jest świeżo zakonserwowana i że nie wymaga zbyt częstych i dokładnych pielęgnacji. Sprzedający napisał również, że przez jego oczy ma wrażenie jakby kukła go obserwowała... ponoć wykonane są w taki sposób jakby cię śledziły. Zaśmiałem się pod nosem prosząc o dane do przelewu. Chcę tą lalkę. Skoro to ma uwolnić tego mężczyzne od dręczących go zdarzeń...  Po przelaniu pieniędzy dowiedziałem się, że lalka zostaje automatycznie wysłana. Nie powinna iść długo. Wydaje mi się, że dostanę ją na drugi dzień z racji tego iż sprzedający mieszka w niewielkiej wsi pod Seoulem. Gdy odświeżyłem stronę aukcji by móc jeszcze chwilę popatrzeć na lalkę ta nagle zniknęła. Ogłoszenie wyparowało...
- Co jest?- jeszcze raz i jeszcze raz... nic... Mam tylko nadzieję, że nie trafiłem na oszusta i że lalka do mnie dotrze.
Reszta dnia minęła mi na rozmyślaniu nad zakupioną rzeczą. Podekscytowany przygotowałem dla niej miejsce na jednej z szafek znajdujących się w moim pokoju. Mam nadzieję, że jej się u mnie spodoba. Z taką też myślą zabrałem się za przygotowanie kolacji. Nagle jednak usłyszałem pukanie do drzwi. Zaskoczony otworzyłem spoglądając na kuriera - Tak?
- Przesyłka dla pana.
- J.. już?- jak to możliwe, że paczka dotarła do mnie w tym samym dniu? Mimo to podpisałem papierek odbierając tym samym mój nowy skarb. Uradowany niczym dziecko wziąłem ją do salonu, kładąc duże pudło na ziemi. Wziąłem głęboki oddech... serce biło mi jak szalone. Sam nie potrafię wytłumaczyć się z takiego zachowania. Powolnymi i ostrożnymi ruchami odrywałem kawałki papieru chroniące jak się okazało drewniane pudło. Po otwarciu klapy ujrzałem łudząco przypominającą człowieka lalkę. Była niesamowita... taka... prawdziwa. Uniosłem ją do góry przyglądając się uważnie każdemu, nawet najmniejszemu detalowi - Jest przepiękna.- szepnąłem uśmiechając się. Od razu usadziłem ją w wyznaczonym wcześniej miejscu. Muszę przyznać, że idealnie pasowała do wnętrza mojej sypialni.
   W tym momencie zaczęła się moja największa przygoda, która trwa do dnia dzisiejszego. Jesteście ciekawi jakie tajemnice skrywają drewniane ciała tych istot? Co kryje się za ich kryształowymi oczami? Śledźcie zatem moje wpisy. Może uda mi się Was zaskoczyć i tchnąć w Was nowe spojrzenie na zabawki.

~c.d.n.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------